Kapadocja: nasza podróż do świata bajkowych krajobrazów

Niektóre miejsca na świecie wyglądają tak, jakby wymyśliło je dziecko z nieograniczoną wyobraźnią albo grafik komputerowy pracujący przy nowej części „Avatara”. Kapadocja była dla nas właśnie takim miejscem. Kiedy stanęliśmy po raz pierwszy na wzniesieniu nad Göreme i spojrzeliśmy na krajobraz usiany skalnymi kominami, mieliśmy wrażenie, że przenieśliśmy się na inną planetę. Słońce powoli wschodziło, wydobywając z ziemi różne odcienie piasku, czerwieni i ochry. Na horyzoncie pojawiały się pierwsze balony. Powietrze pachniało kurzem, tym specyficznym, suchym zapachem, który sprawia, że aż chce się oddychać głęboko.

W tym artykule opowiemy Wam dokładnie, jak wyglądała nasza wyprawa do Kapadocji – dzień po dniu, od pierwszego zachwytu, przez jazdę quadem, aż po moment, gdy w ciszy patrzyliśmy na odlatujące balony i wiedzieliśmy, że będziemy chcieli tu wrócić. Jeśli planujecie wakacje w Turcji i zastanawiacie się, czy Kapadocja to dobry pomysł – odpowiedź brzmi: tak, tak, i jeszcze raz tak.

Czym właściwie jest Kapadocja i dlaczego warto ją zobaczyć?

Kapadocja to nie miasto, a region. Leży w środkowej części Turcji, na styku Anatolii Centralnej i Wschodniej. Jej krajobraz powstał tysiące lat temu na skutek erupcji wulkanów, których popioły i lawy uformowały miękką skałę – tuf. Ludzie od wieków wykorzystywali ten materiał, drążąc w nim domy, kościoły, a nawet całe miasta. Brzmi jak bajka? Poczekajcie, aż zobaczycie to na żywo.

To właśnie ten niezwykły krajobraz – skalne wieże, przypominające kominy, grzyby, a nawet zamki – przyciąga turystów z całego świata. Ale Kapadocja to nie tylko formacje skalne. To też podziemne miasta, skalne kościoły ozdobione freskami, orientalna kuchnia i niesamowicie gościnni ludzie.

Dla nas Kapadocja była oddechem – czymś zupełnie innym niż hałaśliwe wybrzeże Turcji. Tu czas płynął wolniej, a każde spojrzenie w stronę horyzontu mówiło: „Zatrzymaj się, popatrz. Jesteś tu tylko na chwilę”.

Nasze pierwsze wrażenie – jak dotarliśmy i co nas zaskoczyło

Podróż zaczęliśmy z południa Turcji – z Antalyi, gdzie spędziliśmy kilka dni na wybrzeżu. Już wcześniej wiedzieliśmy, że chcemy zobaczyć Kapadocję, ale nie mieliśmy pojęcia, jak bardzo nas zaskoczy. Lecieliśmy z przesiadką w Stambule na lotnisko w Kayseri. Stamtąd czekała nas jeszcze godzina drogi busem do Göreme.

Kiedy wreszcie wysiedliśmy i rozejrzeliśmy się dookoła, zapadła między nami cisza. Nie taka niezręczna, tylko taka... pełna zachwytu. Wszystko wyglądało jak z filmu: skały wyrastające z ziemi, maleńkie sklepiki z rękodziełem, ulice wąskie, pnące się ku górze, a w tle – szczyty dolin, które o zachodzie słońca stają się pomarańczowe jak żarzący się węgiel. Od razu wiedzieliśmy, że dobrze trafiliśmy.

Największe zaskoczenie? Cisza. Mimo że w Göreme nie brakuje turystów, to panuje tam jakiś przedziwny spokój. Może to te miękkie skały tłumią dźwięki, a może to my zwolniliśmy. W każdym razie – magia zaczęła się już od pierwszego kroku.

Ten widok to coś magicznego! 

Gdzie się zatrzymaliśmy – nasz cave hotel w Göreme

Jeśli wybieracie się do Kapadocji, koniecznie zarezerwujcie nocleg w cave hotelu – czyli hotelu wykutym w skale. To nie jest żadna turystyczna atrakcja, to lokalna tradycja. Ludzie naprawdę tak tu mieszkali przez wieki, a dziś część tych miejsc została zaadaptowana na komfortowe i klimatyczne hotele.

Nasz hotel znajdował się tuż nad centrum Göreme, z pięknym widokiem na dolinę i balony. Pokój był surowy, ale przytulny – miękkie łóżko, ręcznie tkane dywany, gliniane dzbanki z wodą, wykute w ścianie półki. No i ta cisza, przerywana tylko śpiewem ptaków i – czasem – śpiewami z pobliskiego meczetu. 

Śniadania? Bajka. Tureckie sery, oliwki, warzywa, świeży chleb i domowej roboty dżemy. A wszystko to na tarasie, z którego o poranku mogliśmy oglądać dziesiątki balonów unoszących się nad doliną. Widok był tak nierealny, że przez pierwsze trzy dni budziliśmy się przed budzikiem, tylko po to, by nie przegapić spektaklu.

Wschód słońca i balony – czy naprawdę warto?

Oczywiście, że tak. Nawet jeśli nie zdecydujecie się na lot, samo oglądanie balonów z ziemi to przeżycie, którego nie da się porównać z niczym innym.

Pierwszego poranka ruszyliśmy jeszcze przed piątą. Położyliśmy się na poduszkach na naszym balkonie i patrzyliśmy w ciemną dal. Zaraz przed 6:00 pojawił się pierwszy balon. Potem drugi, trzeci, dziesiąty. W ciągu pół godziny całe niebo nad nami było pełne kolorowych punktów.

Słońce wschodziło powoli, podświetlając balony od dołu. Skały wokół zaczęły mienić się kolorami – od różu, przez pomarańcz, aż po głęboki brąz.  Loty balonem to oczywiście dodatkowy koszt – około 200–400 euro za osobę – ale jeśli tylko możecie sobie na to pozwolić, zróbcie to. Z perspektywy balonu Kapadocja wygląda jak inna planeta. Bezkresne doliny, zygzakowate ścieżki, miniaturowe domy, pasące się konie, a wszystko to zatopione w ciszy, jakby świat się zatrzymał.

Doliny Kapadocji – spacery przez krajobraz jak z innej planety

Kapadocja to nie tylko balony i zdjęcia na Instagram. To też miejsce, gdzie warto dać sobie czas. Po śniadaniu ruszyliśmy pieszo w stronę Doliny Miłości – słynnej z formacji skalnych, które przypominają... no cóż, nazwijmy to poetycko: kolumny greckiej świątyni. Szlak był łatwy, a przy tym niesamowicie malowniczy. Przez całą drogę mijaliśmy ogromne skały wyrzeźbione przez naturę, jaskinie z dziurami po dawnych oknach i ciszę, którą trudno opisać. Potem była Dolina Róż – różowa o zachodzie, złota w południe, chłodna i magiczna rano. Każdy zakręt prowadził do czegoś nowego. Ukrytej kapliczki, dzikich winogron, pasących się osiołków. Czuliśmy się jak odkrywcy, którzy weszli do świata bez Google Maps i TripAdvisora. 

Podziemne miasta Kapadocji – zejście do świata ciszy i mroku

Kapadocja to nie tylko bajkowe formacje skalne i słońce nad balonami – to też ciemność. Dosłownie. Bo żeby naprawdę poczuć to miejsce, trzeba zejść w głąb ziemi. My wybraliśmy Derinkuyu, największe i najgłębsze z podziemnych miast, jakie można zwiedzić. I od razu: jeśli masz klaustrofobię – dobrze się zastanów.

Wjechaliśmy dolmuszem (lokalnym busem) z Göreme i po niespełna godzinie stanęliśmy przed niepozornym wejściem przypominającym raczej muzeum regionalne niż tajemniczą bramę do piekła. Ale potem zaczęło się dziać. Schodząc po kolejnych wąskich schodkach, czuliśmy, jak świat nad nami znika. Dźwięki cichły, światło zanikało, a powietrze stawało się cięższe.

Miasto rozciąga się na osiem kondygnacji pod ziemią. Osiem. Znaleźliśmy się w przestrzeni, w której kiedyś mieszkali, modlili się i ukrywali całymi miesiącami ludzie. Z kuchniami, winnicami, studniami, a nawet stajniami. To, jak sprytnie zaprojektowano ten labirynt, było szokujące. Przewodnik (którego wzięliśmy na miejscu – warto!) pokazywał nam kanały wentylacyjne, kamienne drzwi, którymi zamykano przejścia przed wrogiem, a nawet miejsce, w którym przechowywano ciało zmarłych, zanim można je było bezpiecznie wynieść.

Czuliśmy respekt. Taką ciszę jak tam, pod ziemią, trudno znaleźć nawet w górach. I to uczucie – że stoisz w miejscu, które przez wieki ratowało ludzkie życie – zostaje z tobą na długo. Na koniec wyjście na powierzchnię, znowu słońce, znowu oddech. Jakbyśmy wynurzyli się z innego świata.

Co zjeść w Kapadocji – smaki, które zostają w pamięci

Kapadocja zaskakuje nie tylko widokami, ale i tym, co ląduje na talerzu. Nie oczekuj luksusowej kuchni fusion – tu wszystko jest proste, lokalne i pyszne. Najlepsze smaki Kapadocji kryją się w małych rodzinnych restauracjach, gdzie wszystko pachnie jak u babci – tylko że tureckiej. Naszym numerem jeden został testi kebab – mięso i warzywa duszone w glinianym dzbanie, który kelner rozbija młotkiem tuż przed twoim nosem. Tak, to trochę teatr, ale jaki smaczny! Soczyste, aromatyczne, z nutą wędzonki. Idealne po całym dniu chodzenia po dolinach.

Na śniadania zakochaliśmy się w menemenie – jajkach duszonych z papryką, pomidorami i przyprawami, podanych z ogromnym koszem chleba i herbatą w szklance w kształcie tulipana. Śniadania w Kapadocji potrafią ciągnąć się godzinami – bo jedzenie to tu rytuał, nie obowiązek. A jeśli lubicie słodycze, to nie wyjedźcie bez spróbowania baklawy i lokalnej chałwy sezamowej.

Taki widok z okna można mieć codziennie!

Jak się poruszać po Kapadocji – nasze sposoby i protipy

Kapadocja to nie metropolia. Nie ma tu metra, tramwajów, a taksówki to rzadkość – i dość kosztowna. Ale nie martwcie się – podróżowanie po tym regionie jest proste i przyjemne, jeśli tylko wiecie, czego się spodziewać. Dolmusze to wasz nowy przyjaciel. To minibusy kursujące między miejscowościami – tanie, szybkie i dość częste (choć nie zawsze punktualne). Z Göreme można nimi łatwo dojechać do Uchisar, Avanos, Ortahisar czy wspomnianego Derinkuyu. Możesz też wykupić wycieczkę przez Get Your Guide. 

Na dłuższe wypady polecamy wynajęcie samochodu – szczególnie jeśli planujecie odwiedzić mniej uczęszczane miejsca. Drogi są dobre, oznaczenia jasne, a ruch spokojny – prowadzenie auta to tu raczej przyjemność niż stres.

Ale największą frajdę mieliśmy po prostu chodząc. Tak, pieszo. Kapadocja jest stworzona do trekkingu. Szlaki są czytelne, doliny przepiękne, a nagrody po drodze – kapliczki, punkty widokowe, jaskinie – warte każdego kroku. Wystarczy wygodne buty, butelka wody i nawigacja offline. A czasem nawet to nie – po prostu iść przed siebie. Oczywiście, mówimy tutaj o wiośnie i jesieni, bo w lipcu/sierpniu trudno jest się przemieszczać w ponad 40-stopniowym upale. 

Najczęściej zadawane pytania

Pytanie często zadawne przez klientów

To jest element tekstowy. Kliknij ten element dwukrotnie, aby edytować tekst. Możesz też dowolnie zmieniać rozmiar i położenie tego elementu oraz wszelkie parametry wliczając w to tło, obramowanie i wiele innych. Elementom tekstowych możesz też ustawić animację, dzięki czemu, gdy użytkownik strony wyświetli je na ekranie, pokażą się one z wybranym efektem.

Jakie atrakcje w Kapadocji są najlepsze dla dzieci?

Dzieci pokochają doliny z bajkowymi formacjami skalnymi i podziemne miasta (jeśli nie boją się ciemności!). Wiele rodzin wybiera też spokojniejsze trekkingi i warsztaty ceramiki w Avanos – Kapadocja ma sporo do zaoferowania także najmłodszym.

Co zobaczyć w Kapadocji oprócz balonów?

Kapadocja to nie tylko loty – doliny (np. Ihlara i Zelve), podziemne miasta jak Derinkuyu, zamki skalne i muzea na świeżym powietrzu (np. Göreme Open Air Museum) to absolutne must-see. Warto też odwiedzić mniejsze miejscowości jak Avanos czy Uçhisar – każda ma swój urok.

Czy lot balonem w Kapadocji jest bezpieczny?

Tak, loty balonem w Kapadocji są bezpieczne i regulowane przez lokalne władze lotnicze. Organizatorzy dbają o pogodę, liczbę pasażerów i doświadczenie pilotów – to atrakcja numer jeden w Kapadocji i zdecydowanie warto jej doświadczyć.

Jak dojechać do Kapadocji z Polski?

Najwygodniej lecieć do Ankary lub Nevşehir, a stamtąd przesiąść się w autobus lub wypożyczyć samochód. Dojazd do Kapadocji z większych tureckich miast, jak Stambuł, to około 8–10 godzin autobusem lub 1–2 godziny samolotem.

Kiedy najlepiej jechać do Kapadocji?

Najlepszy czas na zwiedzanie Kapadocji to wiosna (kwiecień–czerwiec) i jesień (wrzesień–październik), gdy pogoda sprzyja trekkingowi, a widoki są najbardziej spektakularne. W lecie może być bardzo gorąco, a w zimie – choć pięknie – trzeba się liczyć z ograniczeniami, np. w lotach balonem.